Ο Νιαγάρας πέφτει

Μπζζζζζζζζζ! Οι μέλισσες στο κεφάλι μου... Μπζζζζζ!

Και να σου να ξεπροβάλει η Joyce Carol Oates πίσω από τους καταράκτες. Άνθρωποι που τους τραβάει σα ρουφήχτρα η δίνη του διαβόλου. Κι όμως στο τέλος το βιβλίο είναι αισιόδοξο. Οι άνθρωποι δεν παραδίνονται στη μοίρα. Μ' αρέσει η ερμηνεία του μέλλοντος, χωρίς ταρώ, κατακάθια και κρυστάλλινες σφαίρες. Η ερμηνεία του μέλλοντος που μπορεί να γίνει από όλους. Η ανάληψη ευθυνών για το δικό μας μέλλον.

Οι μέλλισες εκνευρίζονται με τη μοιρολατρία, σιχαίνονται να παραπαίουν.

Μπζζζζζζζζζ ...